Odmowa nadania obywatelstwa Brytyjskiego

1. Niniejsza sprawa dotyczy kontroli sądowej decyzji Pozwanego o odmowie wniosku Powódki o rejestrację jako obywatelka brytyjska na podstawie sekcji 4L British Nationality Act 1981 (ustawy o obywatelstwie brytyjskim z 1981 r.). Jest to stosunkowo nowy przepis, wprowadzony na mocy sekcji 8 Nationality and Borders Act 2022 (ustawy o obywatelstwie i granicach z 2022 r.). Według dostępnych informacji, przepis ten nie był jeszcze przedmiotem analizy sądowej.

2. Przepis ten stanowi:
**4L Nabycie obywatelstwa przez rejestrację: szczególne okoliczności**
(1) Jeżeli wniosek o rejestrację jako obywatel brytyjski zostanie złożony przez osobę pełnoletnią i posiadającą pełną zdolność do czynności prawnych (“P”), Sekretarz Stanu może zarejestrować P jako obywatela brytyjskiego, jeżeli według jego opinii P byłby lub mógłby stać się obywatelem brytyjskim, gdyby nie:
(a) historyczna niesprawiedliwość legislacyjna,
(b) działanie lub zaniechanie organu publicznego, lub
(c) wyjątkowe okoliczności dotyczące P.

3. Powódka jest obywatelką Pakistanu. W 2014 roku wyszła za mąż za obywatela Pakistanu, który mieszka i pracuje w Wielkiej Brytanii. Małżonek Powódki ma syna z poprzedniego małżeństwa, który początkowo był obywatelem innego państwa EOG, ale później uzyskał obywatelstwo brytyjskie. Powódka i jej mąż mają również dwoje wspólnych dzieci.

4. Powódka przyjechała do Wielkiej Brytanii w sierpniu 2014 roku jako osoba na utrzymaniu swojego męża, który posiadał wizę Tier 2 (skilled worker). W lutym 2015 roku Powódka wróciła do Pakistanu z powodów zdrowotnych i tam urodziła swoje pierwsze dziecko, po czym powróciła do Wielkiej Brytanii w lipcu 2015 roku.

5. W 2016 roku mąż Powódki chciał zrezygnować z pracy i założyć własną działalność gospodarczą, co skutkowałoby utratą jego wizy Tier 2. Planował złożyć wniosek o wizę Tier 1 (entrepreneur). Do momentu uzyskania tej wizy mógł pozostać w Wielkiej Brytanii jako rodzic swojego syna (obywatela brytyjskiego). Powódka nie miała jednak w tym okresie prawa do pozostania w Wielkiej Brytanii, więc w marcu 2016 roku wróciła do Pakistanu z dzieckiem i czekała na wydanie wizy Tier 1 dla męża.

6. Mąż Powódki złożył wniosek o wizę Tier 1 w maju 2016 roku, ale został on odrzucony 11 maja 2016 roku. Następnie złożył wniosek o przegląd sądowy tej decyzji, co doprowadziło do ponownego rozpatrzenia sprawy i przyznania mu wizy Tier 1 w lipcu 2017 roku.

7. W międzyczasie, 14 kwietnia 2017 roku, mąż Powódki złożył wniosek o stały pobyt na podstawie Immigration (EEA) Regulations 2016, argumentując, że jest członkiem rodziny obywatela EOG (swojego syna). Wniosek został odrzucony 19 września 2017 roku, ponieważ syn męża Powódki uzyskał już obywatelstwo brytyjskie, co oznaczało, że nie mógł korzystać z przepisów Dyrektywy 2004/38/WE dotyczącej swobodnego przepływu osób.

8. Mąż Powódki złożył odwołanie i ostatecznie uzyskał stały pobyt 12 lipca 2018 roku, z mocą wsteczną od 29 stycznia 2016 roku. Było to możliwe dzięki orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Lounes przeciwko SSHD (C-165/16) z listopada 2017 roku.

9. Po uzyskaniu stałego pobytu, mąż Powódki wystąpił o naturalizację jako obywatel brytyjski, co zostało zatwierdzone we wrześniu 2018 roku. Oficjalnie stał się obywatelem brytyjskim w październiku 2018 roku.

10. Powódka złożyła wniosek o pozwolenie na wjazd jako małżonka obywatela brytyjskiego w maju 2020 roku i otrzymała wizę 13 listopada 2020 roku.

11. 13 maja 2023 roku Powódka złożyła wniosek o rejestrację jako obywatelka brytyjska na podstawie sekcji 4L. Argumentowała, że gdyby decyzja w sprawie jej męża została podjęta wcześniej, ona również mogłaby uzyskać obywatelstwo wcześniej.

12. Sekretarz Stanu odrzucił wniosek Powódki 25 stycznia 2024 roku, a następnie podtrzymał tę decyzję 6 sierpnia 2024 roku, uzasadniając, że nie można jednoznacznie stwierdzić, że Powódka „byłaby w stanie uzyskać obywatelstwo” wcześniej.

13. W ramach kontroli sądowej Powódka argumentowała, że decyzja Sekretarza Stanu była irracjonalna i że błędnie zinterpretowano sekcję 4L, wymagając „bezpośredniego” związku przyczynowego pomiędzy decyzją w sprawie jej męża a jej możliwością uzyskania obywatelstwa.

14. Sąd uznał, że chociaż decyzja Sekretarza Stanu zawierała błąd prawny w interpretacji sekcji 4L, to błąd ten nie miał istotnego wpływu na ostateczną decyzję. Sąd stwierdził, że odmowa była racjonalna, ponieważ nie było wystarczających dowodów na to, że Powódka rzeczywiście złożyłaby odpowiednie wnioski i uzyskała obywatelstwo wcześniej, gdyby decyzja w sprawie jej męża została podjęta szybciej.

15. W konsekwencji, sąd oddalił wniosek o kontrolę sądową, uznając, że decyzja Sekretarza Stanu była zgodna z prawem i racjonalna.