Pozew o automatycznie niesłuszne zwolnienie z pracy oddalony
W niedawno osądzonej sprawie pracownik domagał się odszkodowania za niesprawiedliwe zwolnienie po tym, jak odmówił powrotu do pracy z powodu obaw o bezpieczeństwo spowodowanego koronawirusem Sędzia Sadu Pracy stwierdził, że ustawowa ochrona przed niesłusznym zwolnieniem nie dotyczy pracowników związanych z COVID-19 uniemożliwiającymi mu powrót do pracy.
W sprawie Mr Rodgers przeciwko Leeds Laser Cutting powód wniósł roszczenie o automatyczne niesłuszne zwolnienie z pracy z powodu odmowy podjęcia pracy z powodu obaw związanych z bezpieczeństwem swojego miejsca pracy i COVID-19.
Powód nie miał dwuletniego stażu pracy w momencie rozwiązania stosunku pracy, więc oparł się na przepisie Ustawy o prawach pracowniczych z 1996 r., który stanowi, że „pracownik zostanie uznany za niesłusznie zwolnionionego, jeśli w okolicznościach zagrożenia, które pracownik zasadnie uważa za poważny i nieuchronny, można było racjonalnie oczekiwać, że odmowi pracy”
Przestrzeń robocza w Leeds Laser Cutting była dużą powierzchnią typu magazynowego, w której na hali produkcyjnej pracowało zazwyczaj pięć osób. 16 marca 2020 r. kolega powoda wykazywał objawy COVID-19 i został odesłany do domu z poleceniem samoizolacji. Pozostali oni bez pracy do czasu zakończenia zatrudnienia wnioskodawcy i otrzymywania ustawowego zasiłku chorobowego, a później zostali przeniesieni na furlough.
Po ogłoszeniu pierwszej lockdown w dniu 23 marca 2020 r., Leeds Laser Cutting opublikowała komunikat z pracownikami w dniu 24 marca 2020 r., potwierdzając, że firma pozostanie otwarta i poproszono pracowników o jak najnormalniejszą pracę oraz zapewniono, że wprowadzane są środki aby umożliwić im dalszą pracę.
W połowie marca 2020 r. przeprowadzono zewnętrzną ocenę ryzyka, w której zidentyfikowano poziom ryzyka różnych scenariuszy wraz z zaleceniami dotyczącymi zmniejszenia ryzyka, Powód potwierdził, że w firmie można był dystans społeczny, ale zdarzały się nieuniknione okresy, w których personel musiał pracować razem, na przykład podczas noszenia rzeczy i czyszczenie stali itp.
Powód miał lekki kaszel od 25 marca 2020 r., ale zrzucił winę na temperaturę i kurz w miejscu pracy i w piątek 27 marca 2020 r. wyszedł z pracy normalnie, nie informując, że planuje nie wracać. Wysłał wiadomość do Leeds Laser Cutting w dniu 29 marca 2020 r., aby powiedzieć, że ze względu na wysokie ryzyko jego dzieci, pozostanie poza pracą do czasu złagodzenia blokady, na co odpowiedzieli: „OK mate, look after yourself”.
Powód uzyskał zaświadczenie o samoizolacji z NHS 111 na okres od 28 marca 2020 r. do 3 kwietnia 2020 r., ale w dniu 30 marca 2020 r. przetransportował innego kolegę samochodem do szpitala. Powód nie podjął dalszych starań, aby skontaktować się z Leeds Laser Cutting w sprawie urlopu lub chorobowego, a firma nie podjęła żadnych wysiłków, aby skontaktować się z wnioskodawcą w celu wyjaśnienia jego stanowiska lub omówienia alternatywnych możliwości pracy, ponieważ wierzyli, że to na nim spoczywa ciężar skontaktowania się z nimi. Kolejny kontakt miał miejsce 24 kwietnia 2020 r., kiedy powód wysłał kolejny tekst, w którym stwierdził, że został poinformowany, że został „zwolniony” i poprosił o to na piśmie, z wyjaśnieniem i jego P45.
Sędzia uznał sprawę powoda za mylącą, ponieważ potwierdził, że wszystkie wprowadzone środki sprawią, że firma będzie jak najbardziej zabezpieczona przed infekcją, potencjalnie bezpieczniejsza niż cała społeczność, ale nie bezpieczniejsza niż jego własny dom. Stwierdził, że nie jest pewien, czy jakiekolwiek środki sprawią, że poczuje się na tyle bezpiecznie, aby wrócić do pracy. Dawał też sprzeczne oświadczenia, że nie wychodzi z domu, ale podwoził przyjaciela do szpitalu i pracuje w pubie.
Sędzia stwierdził, że decyzja powoda o całkowitym porzuceniu pracy nie była bezpośrednio związana z jego warunkami pracy, ale jego obawy dotyczące wirusa były ogólne, nie związane bezpośrednio z miejscem pracy. Duży rozmiar przestrzeni roboczej i mała liczba pracowników, łatwość zachowania dystansu społecznego i stosowane środki były istotnymi czynnikami.
„Nie uważam, aby jakiekolwiek przekonanie o zaistnieniu okoliczności poważnego i bezpośredniego zagrożenia było obiektywnie uzasadnione” – powiedział sędzia.
Pozew o odszkodowanie za niesłuszne zwolnienie zostało oddalone w całości.
